4 çocuklu bi̇r ai̇leni̇n en küçük kiz çocuguyum benden küçük bi̇ erkek kardeşi̇m var ebeveyli̇nk görevi̇m aslında ai̇lede başladı annem hep kardeşi̇ni̇ sen büyüttün derdi̇. Bakıcılıkta ilgili bir tecrübeye sahip değilim ancak mevcut durumumda 9 yıllık inditek zarada yöneticilik yapmış ve insan ilişkilerimin oldukça kuvvetli olduğu bi yönüm olduğunu belirtebilirim. Karakter olarak soğukkanlı, gülmeyi̇ çok seven, çocuklarin dilinden anlayan, sevecen bir yapıya sahibim, bu zamana kadar kardeşim, ablamın iki kız çocuğu olmak üzere bi̇ri̇ 12 di̇ğeri̇ 6 yaşında iki çocuğu büyüttüm, bunların yanı sıra lisede öğretmenlerimin hep soylediği bir şey vardı ileride senden çok iyi bir anne olur çünkü onların çocuklarına da çok iyi oyun ablalığı yapmışlığım vardır. Evli değilim, çocuğum yok ancak çocuk sevgisini yada anlayabilmek için bunlara sahip olmak gerektiğini düşünmüyorum. Yaşanmışlığın deneyimin katkısı çok büyük derler ya evlat sahibi olmak için doğurmak gerekmiyor. En tahammül edemediğim şey bir çocuğa yüksek sesle bağırılması. Benim bu yavrular için bakış acim şu onlar bir hamur nasıl yoğurursanız o şekli̇ alırlar özetle bu benim ilk deneyimim olacak ama sizlerle tanışmak için sabırsızlanıyorum.
Yorumları okumak için giriş yapın
